Renklerinde eridiğim öğüt!

Yýllar hicranla

Ve ardý sýra acýmadan geçerken

Ýçimde derlediðim bir iki kelam acý veriyor.



Ne kadar

Sorsam da sudur eden acýyý halime,

Kalbimin rikkatinde ki boþluk hüzün veriyor.



Ruhum

Bilinçsizliðin kadrinde çabalýyor,

Zihnim yozluðun ikliminden hamiyet diliyor,



Dillenen þefkat,

Nereye kadar hasbi deva oluyor,

Fýrsat bu kadar mý acýmasýz kalbi ihata ediyor,



Kimliðin,

Ýnsan olmakta aranan haysiyetin,

Þeref adýna hakikatin, ne kadar hükmü kalýyor,



Adam kimliði,

Kim için fevkalade kýstas oluyor,

Âdem olmak bizleri hangi mevzilerde suçluyor!



Mütemadiyen,

Ýlmi siyaset için mi nefesler tüketiliyor,

Yoksa dünya ve nimetleri için mi vazgeçiliyor!



Ýrfan,

Sadece ders mevzuumu ediliyor,

Yýllara sâri sohbetler kimi ne kadar adam ediyor?



Yok yok

Ben iyisi mi hiç söz etmeyeyim,

Kendi halime ve sessizliðime çekilerek içerleyim.



Hasret kaldýðým,

Adýný anmaktan dahi hicap ettiðim,

O gülün kokusunda ve renklerinde eridiðim öðüt!



Hangi iklimde,

Karineler açlýk için bakýn devrede,

Kim kimin derdinde ve her nefes kendi ekseninde!



Hani sevda,

Nerede kaldý kutlu olan mefkûre,

Hüccet içinde yoðrulan muallime, kimlerin derdinde!







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: