EFKÂR ÇÖKTÜ BAĞRIMA
Kan revandýr bu coðrafya ezelden,
Bu gün yine efkâr çöktü baðrýma…
Can usandý kara günden gazelden,
Bu gün yine efkâr çöktü baðrýma…
Bu baðrýma efkâr çöktü,
Yürek yaktý ciðer söktü,
Gözden kanlý yaþlar döktü,
Zordayým can dardayým can…
Gönlün gülü ömrün önder rehberi,
Kurþun yemiþ geldi kara haberi,
Yaþ yirmi bir derin kazýn makberi,
Bu gün yine efkâr çöktü baðrýma…
Katil kimdir kim saklýyor Ýstanbul,
Derin haydut kanat germiþ gel de bul,
Gitti gençlik yarým kaldý gün okul,
Bu gün yine efkâr çöktü baðrýma…
Acým dinmez hiç eksilmez isyaným,
Eylül oldum gelmez benim Nisaným,
Kan aðlýyor kan kusuyor insaným,
Bu gün yine efkâr çöktü baðrýma…
Cantekin der; bir ýþýktý umuttu,
Mehmet bizim canda candý somuttu,
Hep güzele ileriye komuttu,
Bu gün yine efkâr çöktü baðrýma…
17 MAYIS 1948 - KÂHTA
19 EYLÜL 1969 - ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.