Gölgesiz Çiçek
Gözlerim yeni açýldý hayata,
Ama senin yokluðunda.
Küçük ellerim, Sarýlmayý bekliyor boþluklara,
Ve dudaklarýmda bir isim eksik... Anne
Karanlýk bir oda gibi,
Her þey sessiz ve boþ.
Belki bir gün,
Bir masal anlattýklarýnda,
Senin gözlerinle renklenir hayallerim.
Çiçekler bile solmuþ gibi,
Bir gölge arýyorum her köþede,
Ama ne yazýk ki,
Gölgesizim ben, çiçeklerim de öyle.
Seninle tanýþmadým belki,
Ama bilirim bir þeyler,
Seninle baþlamak vardý bu hayata,
Ve Seninle bitirmek...
Bakýþlarýyla katil diyen adama
Kýzamamak ne demektir...
Saçlarýný okþarken içindeki kini nefreti hissetmek...
Baba þefkatinin aðýrlýðý belki engelleyen sözlerini...
Bir gün, belki,
Bir yerlerde karþýlaþýrýz,
Ve seninle kaybolmuþ olan her þeyi,
Birlikte buluruz.
Sen bana içtenlikle yavrum dersin...
Bense özlemini duyduðum kadýna anam diye seslenebilirim...
14.05.2006 BaRuT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.