Bu gün sekiz aðustos
Yani senin doðum günün
Hem de yokluðunun beþinci yýlý!
Bir yazýya baþladým
Bilmem nasýl gelecek sonu…
Nereden baþlayacaðýmý bilmiyorum ki!
Hangi hatýranýn kapýsýný çalýp
Senli hangi güne uyanayým…
Sabah, senin sevdiðin kahvaltýlýklarla kurdum sofrayý.
Öyle acýydý ki…
Sofrada tek tabak, tek çatal kaþýk, tek bardak çay…
Tek lokma ve tek yudum çay yetti doymama
Öylece býrakýp sofrayý doðruca sana geldim
Önce duamý edip, çiçeklerini suladým
Sonra usulca býraktým baþucuna
Elimdeki hediye kutusunu!
Sen asla çiçek istemesen de hediye olarak!
Sonsuza dek açacak çiçeklerin
Topraðýnla kardeþler þimdi!
Söz vermiþtim kendime
Hüzünlenip aðlamayacaktým
Torununu anlatýrken güleç olacaktý yüzüm
Ben iyiyim diyecektim, hem de çok iyiyim!
Ýnanmadýn deðil mi?
Aðlamayacaðým dediðime…
Sen evini de merak edersin þimdi
Oysa bilmiyorsun ki
Ben senin þu an ki evini senden daha çok merak ediyorum
Komþularýnla geçimin nasýl?
Günlerin nasýl geçiyor orada?
Sen de özlüyor musun, benim özlediðim kadar?!
Hani bir bacýn var ya senin
Yemeðe ya da kahveye davet ediyor bazen!
Gitmeyi hiç istemiyorum
Kapýyý her açtýðýnda
Kirpiklerinde incilerle karþýlýyor beni!
Hýçkýrýklarýmý boðazýma düðümleyip
Gözlerine bakmadan sessizce giriyorum içeri!
Adýný sonsuzluk iþaretiyle çerçeveleyip!
Ýyi ki doðdun sevdiðim yazarak
kendi ellerimle süsledim!
Þu anda kesilmeye hazýr pastan
Sekizinci ayýn sekizi
Yani bu gün saatin akþam sekizini bekliyor dolapta!
Biliyorum,
Az sonra komþudan gelir gibi kapýdan girip
Þaþkýnlýkla ve de sevinçle üfleyeceksin mumlarý!
Zira son yýllarda hep unutuyordun ki doðum gününü!
….
Ben hiç unutmadým
Asla da unutmayacaðým
Ne doðum gününü
Ne de kulaðýma söylediðin son sözlerini…
Ýyi ki doðduðun sevdiðim!!
O kadar çok sevildin ki kadýn
Say ki hiç sevilmedin!