ufkumun sisini görür gibi
umutsuzum
kimse duymuyor
kimse görmüyor
denizden istihkak ister gibi
sevda ister gibi
aþk dilenir gibi
üçüncü peron yolcusu gibi
la edri
yüreðimde bir cellat
ölüme götürüyor ýslak kirpiklerimden süzülen damlalarý
avuçlarýmda gül rengi sevdalarla
azabýný çektiðim her þeyin
anlamsýzlýðýna
la edri
vakit hep aðustos
ah hüzün sen ne derin bir acýsýn
içimde biriken aþk sen ne büyüksün
sana dair nice baharlar bekledim
ellerinde papatyalar bana koþmaný bekledim
oysa sana sarýlmak vardý
hep bana eylüller kaldý
hüzün mü hazan mý soðuk mu
hepsine la edri
bu sefer dik çýkýyorum
bir adým boyu yol almýþ, sel sebil aðlayýþlarla
derunumda ki yollardan bir menzile varmýþ gibi
bir kelebeðin kanat çýrpmasýna benzer
bir tutkunun esir düþleriyle boðuþur gibi
soðuk kasýmpatýlar öpüyorum, dudaklarým titriyor
tenimin terinin ergime noktasý gibi
gözlerimin cansýz ferini sezer gibi
la edri
en sevdiðim ninnilerin koynunda uyurken
gölgeme içimin voltajýndan enerji vererek
açýyorum sonsuzluðun kilidini
ve sonrasý tek kelime
la edri
þimdi orda, o dað kentinde
vakit bellemiþtir aðustosu
ve kahvenin telvesine düþmüþtür güneþ
varlýk ve yokluk zýtlýðý
bir sevinç doðumu
bir yokluk matemi...
bir mabedin sükutunda aðlarken
kuytusuna ,ötesine ,berisine
la edri
bazen ütüsüz bir gömlek
bazen saç teli kalmýþ tarak
bazen orda burada unutulan terlik
hani yüzünü yýkadýðý
iki de bir kaþýný elinle düzelttiði ayna
þifonyerin kýrýk kulpunda býraktýðý el izi
üþüdüðüm bilinmez geceler
suallerle dolu
hangi cümleyi seçsem
dilimin ucuna gelen her harf
her kelime
la edri
uçsuz bucaksýz hayaller kurarým
geceler boyu uykusuz
þimdi en büyük yardýmcým saatler
ruhumun derinliklerinde
bir meçhul atlý kýracak tüm zincirleri
elvedalarla yürüyeceðim
sonra bitecek zaman
ve sonrasý
la edri
redfer