Buz gibi, soðuk bir havada... Aþkýndan, yanýp tutuþan Kalbimin güm güm atan sesini... Duyurmaya çalýþan bir acemi aþýk! Ümidu kýrýlan bir aþk mahkumu! Aþk yarasýna merhem süremeyen hasta! Derdine derman bulamayan garip bir karasevdalý... Ýntihara meyilli bir pilotenik saplantýlý bir sapkýn! Aþký mutluluk sanan cahil bir aþýk! Hiçliðin ortasýnda yalnýz kalmýþ bir aþýk! Yaþadýðý olumsuzluðun yaþatmak isteyen... Ýntikam hýrsý ile yanýp tutuþan kinci bir adam! Katiline aþýk olan masum bir kadýn! Ýþte o, bütün bu zavallýlar bendim! Belki de, bu rüyadan bir daha uyanmamaktý... Benim için tek çare... Her gün ve her sabah, yeni bir umutla.. Gönlüme bir güneþ gibi doðan sendin! Ama, her gece karamsarlýk ve hüzün içinde... Evet, her gün ölen de bendim! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.