Her zaman ki gibi hayal evrenime.. Açýlan kapý olan tavanýma bakýp .... Beynimi yoruyorum... Bazý eylemlerin deðerini haketmediðinÝ... Ýnsanlarýn bunu hissetmediðini bile bile .. Belki de insan olmanýn temel kanunu budur.. Kim bilir ki ? Bu dünyanýn çekinilmezliði içinde savrulup yoðruluyoruz, çok yoruluyoruz. Gönlümüz çok yoruldu. Artýk bir gönüldeki sevgiyle dinlenmek istiyor.. Ýnsan. Temiz, günahsýz özüne inmek .. Cünkü sen bana AÞK dedin bizi kirletemem ki..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.