Ne yârim oldun ne de derdinden âzad ettin,
Öldürmedin... fakat hasretinle berbâd ettin!
En güzel çaðýmda güneþim dahi üþüdü,
Bahar benim neyime! Takvime þubat ettin!
Her lisâna sahiptin, yalnýz bana lâl oldun,
Tutup sevene zehir, yâd ellere bal oldun!
Batýrdýðýn güneþi, artýk küfür bürüdü;
Sonunda Tanrý ile arama zevâl oldun!
Seni beklemekten bir gün bile vazgeçmedim,
Kahrýn mukâddes diye, mutluluðu seçmedim!
Heyhât! topraktan göðe dek ümidi kestim de;
Yine seni getirecek güne geç demedim...