biliyor musun hayallerin üzerine nasýl kilit vurulduðunu
nasýl bir sürgü çekildiðini
günlerce gecelerce en ufak bir þey yemeden
seninle yaþýyorum
sensizlik içinde senle iç içe
seninle doyuyor
seninle görüyor
seninle konuþuyorum…
biliyor musun hani bazen zaman.
geçer gibi olur ya gökkuþaðýnýn altýndan
bu baharýn perdeyi açýþýdýr, unutulan her renk çýkar sahneye
ve o an þiir gibi bir aþk baþlar ve sonra destana döner seninle
yürek tahliye eder duygularý., kurtarýp prangalardan
silinir yaþanan ne varsa.., dünlere saklanan
biliyor musun kimi zaman düþünü hayra yoramayan havva gibi
kimi zaman af dileyerek kýrk yýl gözyaþý döken adem gibi
kimi zaman katý bir günaha bulaþmýþ kaderdi yaþadýklarým
kimi zaman ýþýk kervanlarýnýn çýngýraklarýyla uyanan seher
kimi zaman aðaçlarýn ,ýrmaklarýn konuþtuðu rüzgar
kimi zaman çok uzaklarda
uðultuyla uyanan
bezm-i ezelde gibiyim
biliyor musun sarp yokuþlarý çýkmak için ödenen bedelleri
hayal vakitlerinden kalma yýkýlmýþ beldeleri
her þehrin bir viraný olduðunu
her derbederin bir semti bulunduðunu
biliyor musun rüzgarlarýn ve denizlerin kesiþtiði yerde
yýllardýr beli bükük ama dimdik duran bu istanbul sevdalýsýný
kendisini arkalara itip yerine geçen yeni yetme yeðeni ile
olta balýkçýlarý arasýndaki samimiyetsiz muhabbetlerini
uzaktan kulak kabartarak,
gözleri dolu-dolu ama gene ayný vakarla sessizce duruþunu
þimdilerde boðazýn ya da marmaranýn sularýndan
kaçýp gelen senden bir damlanýn dubaya dokunup,
senden selam getirmesi tek avuntum
bu yýl yine sensiz, içime hiç sinmedi üsküdar
ve kýz kulesi
biliyor musun peydahlanan gölgeleri
sýrrýyla ayna arasýnda
seninle benim aramda
bir o kadar ince
bir o kadar görünmezliði
biliyor musun giderken son bakýþýný unutamadým hiç
gökten yýldýz düþüyordu
altýn salkýmlý buðday renkli saçlarýna
gözüme çarpýp çarpýp geri dönüyordu
su damlalarý gibi serpiliyordu gözyaþlarýn
her bir yana
biliyor musun
bir mavi denizin sahilinden çýkmýþ gibiydin
duyulasý bütün sesleri bastýrýyordu hýçkýrýklarýn
fýrtýna uðultusu, kasýrga bulutu ,daðlar parçalayasý
bir yaným ruh, bir yaným toprak
bir yaným sevinç ,bir yaným korku
nefes nefese her zerre ayrýlýktý
gidiþin
biliyor musun bir korkulu rüya sanki
sen de görüyor musun yuvarlanýyorum attýðým her adým sonrasý
kan içinde kalýyor dizlerim
senden biliyorum,
tanýmadan yalnýzlýklarý
yoksa bir kibrit çakýlýr sana ait duygularýn köküne
alev sarar anýlarý çýð gibi
ezber karanlýðýnda pusularýn
kör kurþunlar doldurur gecelerin þarjörünü
eyvah iþte buydu korkularým, anlýyor musun
külüm soðumadan yak ateþimi
býrakma sakýn ellerimi
býrakma ne olursun
redfer
2012