Ayışığında Hüzün

AYIÞIÐINDA HÜZÜN
Gecenin en terkedilmiþ vaktindeyim
Saatler isyanda grevde sanki
Geçmek bilmiyor zaman
Uyku girmiyor gözlerime

Gece soðuk ay yalnýz oysa
Kendi halinde yýldýzlar
Acýyla harmanlanmýþ yüreðimde
Kýrýk sevdalarým var

Ve ben hatýralarýn izinde
Öylesine aðlýyorum
Çýkýþý olmayan bir tüneldeyim sanki
Zoraki adýmlar atýyorum
Ve biraz ümitsizce yüreðim
Ve anlýyorum ki gemilerim
Hep ayný yolda ilerliyorlar
Acýlar denizinde uðrak limanlarým var

Gecenin en izbe karanlýðýndayým
Mülteci yüreðim acýlar içindeyken
Bir yaþamak yaþadým yaralý
Odama süzülen ay ýþýðýna
Sigara dumanlarýmý savuruyorum
Ve deniz tuzu deðmiþ dudaklarýmý
Küllerimle kavuruyorum
Ahh! Soluðumla kalp yapma inadým
Mümkün deðil biliyorum
Ama ben "olmaza olmaz" diyorum

Birde yaðmurlar anlasa beni
Alýp parkamý hani
Kendimi sokaklara atacaðým
Yetmedi yetmedi yetmedi deyip hatta
Iliklerime kadar ýslanmalýyým dý
Sonra kar doldurup ceplerime
Geçerken bir sokak ötesine
Þehrin caddelerinden
Kardan adamlarda yapmalýyýmdý
Ardým sýra gülümseyen
Sonra yine meskenime çekilirdim ben
Çocuklara gün doðarken

Düþünme telaþým… bu akþamda
Yine seninle baþbaþayým
Neleri hatýrlamadým ki sayende
Unutmam gereken onca hiçlerim var
Her þeyime saldýran hain hiçlerim
Terketmeliyim yol göründü
Bütün hiçleri de sevdan gibi

Ay ýþýðýnda gözlerim
Uykusuzluðuma yenilirken
Yine seni görüyorum
Sokaklarda ölgün kediler gibisin
Kahretsin! Bu gecede nasipsizsin
Oysa sen ; vazgeçmiþliðini kutluyorsun

Bilincimi yerinde tutan bu soðuk
Erirdi erimesine de
Ben yine de baþkalarýna yanýyorum
Kendimi üþüterek

Hýrpaladým dövdüm velhasýl üzdüm kendimi
Penceremde ayým var gecenin koynundayým
Aþkýn eleðinden süzdüm yüreðimi
Ayrýlýk konmuþ adým aþklarýn en sonundayým

Sabahýmda olmalýydý
Gecelerimden arta kalan
Mum yerine , köz yerine yakýlan
Umud ediþlerim , bekleyiþlerim
Fakat ben aðlýyorum
Ve bir o kadar kaygan gülümseyiþlerimle
Ay ýþýðýný ciðerlerime damýtýyorum

Gitmeliyim yol göründü
Bu izbe meçhulleri terketmeliyim
Sevdam ay ýþýðýnda hüzündü
Artýk bütün karanlýklarý söndürmeliyim
Dahi gölgemi de koparýp gövdemden
Bütün kargaþalarý terketmeliyim

Sevdan ay ýþýðýnda hüzündü yar
Ayrýlýk mý? Ona yalnýz gölgem aðlar
(2002/ A.Köse-Denizli)
(12.01.2004 Pazartesi/ E.Kurt-Kumburgaz)

Sosyal Medyada Paylaşın: