Şavkıyan parıltılar gibiydik

Biz hep açýk konuþtuk.
Gökyüzünden maviydi sözlerimiz.
Sýð bataklarda deðildik, kuþlar gibiydik,
Uçarýydýk. Gözlerimizde
Þavkýyan parýltýlar gibiydik.

Biz iyiye iyi, güzele güzel dedik.
Masallardan çekerdik mýsralarý, tülbent gibi.
Yalnýz, þiirlerde yalan söylemezdik,
Umutlarýmýzda, hayallerimizde de yalancý deðildik.

Biz buðday tarlalarýnda buðday,
Aðu yeþili bahçelerde ot,
Trenlerde düdük sesiydik.
Yýldýzlara çobandýk, deðirmenlere su,
Bozkýrlara bulut gölgesiydik.

Seller aktý gitti. Biz kaldýk.
Bulutlar uçtu gökyüzünden.
Rüzgarlar darmadaðýn etti.
Ne bahçesinden hayýr var, ne güzünden.
Akýl da bulutlar gibi çekip gitti.

Nerden bilirdik, çalýþmaktan
Kocayacaðýný sevgililerin,
Yaþamanýn güzelliði kadar
Hoyratlýðýný, bezginliðini...
Biz kaldýk, koyup gitti bahar,
Her þeyi nerden bilirdik.
Sosyal Medyada Paylaşın: