VERDİ GÖZYAŞIM

Yaþ olup gözümden dökülürken de
Bir göl kýyýsýnda durdu gözyaþým
Taþ olup yerinden sökülürken de
Ateþten yumuþak kordu gözyaþým

Unutma ki gözler söylemez yalan
Bilinmez ah alýp bahtiyar olan
Ýçerken mey suyun dibinde kalan
Bir bardak þarabýn murdu gözyaþým

Bir anlamý yok seni övmenin
Ateþe girmeyen demir dövmenin
Merak etme gülüm seni sevmenin
Bir fiil hakkýný verdi gözyaþým

Aðlamak insanýn kederi gamý
Çok yorar dediler insanýn hamý
Hazreti Eyüp’ten aldý ilhamý
Sýlayý Rahime vardý gözyaþým

Daha bu tahammül çok uzun sürmez
Keser önümüzü hiç aman vermez
Her kez bilir amma kimseler görmez
Kapýlar ardýnda sýrdý gözyaþým

Bahtýmda yeþeren yoncalarýmý
Ýncitmem el deðmez goncalarýmý
Toplayýp giderken sancýlarýmý
Say ile Merve’nin yurdu gözyaþým

Daðlar yeþillenip çiçek açmadan
Yýldýzlar geceye ýþýk saçmadan
Uyanýp gözümü daha açmadan
Ýlk seni kendine sordu gözyaþým

Bir beni Ademdi kalbimi çaldý
Mutluluk daðlarýn ardýnda kaldý
Ben sevdim o yari yad eller aldý
Çok sað ol bunu da gördü gözyaþým

Sadrýmda baþý boþ hüzün güderken
Sana neþe veren bana kederken
Her gün kavuþmayý hayal ederken
Vuslatý isyana sürdü gözyaþým

Olmaz Kahýroðlan gönül muradý
Zaman geldi amma menzil ýradý
Þarkýmýz çalarken son nakaratý
Gene en baþýna sardý gözyaþým

Sosyal Medyada Paylaşın: