Annem

Sen sabahin köründe tarlaya giderken
Öðlene kadar yatardý komþu kadýn
Bir dediðini iki etmezmiþ evin beyi
Bizim sürümüz çobanýmýz hizmetçmiz yoktu
Ne kadar zormuþ annem senin iþin
Uyutmazdi sabaha kadar agrýyan diþin.

Sen bir aþaðý bir yukarý koþtururken
Ben aylak aylak gezerdim
Komþu çocuðu yeni urbalar giyerken
Isyan ederdim senin suçunmuþ gibi
Kanayan yaralý ellerine sürdüðün zivt
Gibiymiþ kaderin
Komþu kadýnýn kokulu kreminden
Alabilseydin eðer
Belki ellerin nasýrlaþmayacaktý
Yinede yüreðin yumuþacýktý annem.

Büyümek denen illet dayanýncaya dek kapýma
Anayamadim senin halini
Ýþ iþten geçince seni kaybettim annem
Þimdi kendimi suçlayarak sanki günah çýkarýyorum
Hep söylerdim sadece seni gül gibi yasatacaðim
Beceremedim annem.

Þimdi pýþmanlýklar biriktiriyorum
Yaþayýp yaþamadýðýmý bile bilmiyorum
Aklýma gelince tüm yaþananlar
Bin parçaya bölünüyorum
Sensizlik girdabýnda boðuluyorum annem.



Mustafa yaman
26 temmuz 2024




Sosyal Medyada Paylaşın: