ÇOCUK

Utanýrým, biterim,suretine bakýnca,
Gözlerinin nurunda þimþek çakýyor çocuk.
Silinmiþsin akýldan, osmanlý yýkýlýnca,
Sultan Abdülhamidhan haklý çýkýyor çocuk.

Ecdât omuz omuza sanki kurþun sýkmadý.
Deme ki HAKK yolunda bize sahip çýkmadý
Bilsen! Þanlý tarihe gölgem bile bakmadý,
Gözlerim bir asýrdýr þaþý bakýyor çocuk

Kaderinmiþ bekçilik,aksa’nýn namusuna,
Doðduðunda fiþlendin, siyonist mapusuna.
Sana zýndan! sana gam! razýyken makusuna,
Bizde canlý bedenler, ölü kokuyor çocuk.

Suçluyum!..çok suçluyum! Babam öðretmedi ki,
Oku oðul islamý, diye diretmedi ki.
Dimaðmýzý silenler düþman aratmadý ki,
Ruhsuzluðun bedeli senden çýkýyor çocuk.

Kifayetsiz yaþadýk düþünmedik yârýn’ý
HAKK’a doðru yönelip, anlamadýk derin’i.
Ýthâl ,buzlu yürekler nerden bilsin kor’unu
Batýl batý kültürü beyin yýkýyor çocuk.

Sen buzulu yakarsýn, ben ateþte donarým,
Sen Tehvidi anarsýn,ben yeise kanarým.
Sen! deðilsin kimsesiz, dersin, ALLAH ’týr YÂRim,
Sicim sicim döktüðün cennet kokuyor çocuk.







Sosyal Medyada Paylaşın: