VİRANELERDE ÖLÜM BEKLER BENİ

Bilmem ki nasýl bir sevdaya tutuldum senle
Ne aklýmdan ne düþlerimden çýkýyorsun
Mutluluðun penceresini açan gülüsün
Varým yoðum sensin cennetim, can parem...

Her akþam özlemle fotoðrafýna baktýkça
Kalbim kavruluyor endamýný süzerken
Mavi bir kuþ olup, varasým var yanýna
Kýnalý nurlu ellerinden demli bir çay içesim...

Kumral saçlarýn Ýzmir kokardý Karþýyaka’da
Konak esintisinde aþkla savrulurdu tel tel
Saat kulesi önünde el ele dolaþýrken
Güvercinler konardý omzumuza ela bakýþýnla..

Tarihi asansöre binince gökyüzündeydik
Ne hayaller geçmiþti gözlerimizden
Kollarýn sarardý belimi çýkarken Eþrefpaþa’ya
Leylaklar toplardým demet demet caddelerden...

Þimdi neredesin, hangi mekanlarda aðlarsýn
Dertler üstüne dertler ekleriz gün be gün
Beni sorma, Karabulut’un çýkmazlarýndayým
Ben senden de beter, viranelerde ölüm bekler!..

Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: