Kilitli özlemler

ben
mutat olduðu üzere kabuðuma çekilecek
üstüme yaðan karlara raðmen
yine
ufuklara kilitleneceðim…

hüzün bana vacip olmuþ…
salonda, odada
gece, loþ ýþýkta
adeta
deli divane gibi dolanmak benim âdetim olmuþ…

olmuyor…
ama
bu, baharýn gelmeyeceði anlamýna da gelmiyor…

þükran hisleri
hacaletim
ve
çýkýmdaki umut kýrýntýlarýyla
yaralarýmý saracak
beklenen sevgilinin birgün tulu etmesi hayalini canlý tutmaya hýrz-ý cân edeceðim

biliyorum ki,
eksiðim, gediðim…
üþüyorum…
…ama söküklerimi, yýrtýklarýmý ellerimle kapamaya çalýþarak
rüzgarlý havada
bir mum alevini diri tutma helecanýyla
“Acaba tutturabilir miyim?” in mücadelesini vermeyi
veremesem de
aþk uðruna ölmeyi
bir gaye-i hayal belleyeceðim !




Sosyal Medyada Paylaşın: