Ben Senin Beni sevebilme İhtimaline Tüküreyim Sevgili

Kýrýk dökük hayallerle dolu bu þehirde,
Kendime kaçarken, sana rastladým.
Seninle karþýlaþýrken, ben kendimden kaçtým.
Çer çöpümün içinde mercan çiçekleri sevgili,
Yalnýz sana baþ kaldýrdý.
Seni onlara sustukça harlandýlar,
Beni sustukça horladýlar.
Seni sevmek en büyük baþ kaldýrý,
Bir ihtilaldi bin ihtimalle sevebilmen beni.
Ben senin beni sevebilme ihtimaline tüküreyim sevgili.

Sen, kalbimi Vezüv’e çeviren,
Geçmiþe inat küle döndüren.
Gece gündüz sensizliðe küfrettiren,
Tortul tabakalarýmdan Toroslar’ý yaratan sevgili.
Kuzeyden güneye birbirine baðlý yedi gölümü kuruttun,
Tarihin sýfýr noktasýnda yeni bir tarih yazdýrdýn.
Aþkým elmas, yakut, zümrütken,
Oduna çevirdin.
Yeraltým zenginken, üstünde fukara ettin.
Ben senin beni sevebilme ihtimaline tüküreyim sevgili.

Truva misali sýzdýn kalbime, fark etmedim bile,
Damarlarýmda dolaþtýn inlete inlete.
Kýrýk kalemle kýrk kilide yazdýðým her þiirde,
Ellerim titredi adýný yazarken sevgili.
Dudaklarým kurudu, seni söylerken.
Anasonlu üzüm gibi burnumda tüterken,
Eros’un okunu pazara çýkardýn,
Hasretliðin sonunu mezara taþýdýn.
Venüs misali tersime döndürdün.
Ben senin beni sevebilme ihtimaline tüküreyim sevgili.

Sosyal Medyada Paylaşın: