MAHZUN ÇOCUKLUÐUMUZ
Biz çocukken bile analarýmýz,
Boyun buðdayca uzar demiþler,
Arefe günleri banyo yaparmýþýz,
Daha saðlýklý olurmuþuz dediler.
Boylarýmýz çok da uzamadý belki,
Bizim yüreklerimiz büyük oldu,
Çocukluk güzel keþke bitmeseydi,
Öyle kalsaydýk nede güzel olurdu.
O günlerin güzelliði mi? Samimiyetinden midir?
Doðallýðýndan mýdýr bilmem,
Ama bambaþka yaþadýk deðil mi?
Çocukluk iþte hiç unutulur mu?
Hiç koþan zaman tutulur mu?
Ne hayallerimiz vardý gittik peþinden,
Hep kalsýn diye düþündüm derinden.
Baþka yaþadýk gönlümüzce,
Baþka çocuklardýk bambaþka,
Kýrlarda koþardýk kelebeklerle,
Yaþamadým böyle mutlu ömrümce.
Bazen erikte çalardýk sessizce,
Kýrmazdýk dallarý hiç kendimizce,
Kimseye benzemezdik biz,
Mahalleye gelip bölüþürdük adilce.
Nede olsa Kuzgundereliydik,
Öyle kolaymý Kuzgundere’den geçmek,
Bir giriþi vardýr, birde çýkýþý,
Kuzgundereli yapmaz kimseye yanlýþý.
Raconu biz keser, biz ayar verirdik,
Birimiz hepimiz hepimiz birimiz içindik,
Raconumuz böyleydi biz keserdik,
Nede olsa bizler Kuzgundereliydik.
Babür Ali Yaþar
Eðitimci/Araþtýrmacý
17 Haziran 1978
Trabzon/Kuzgundere
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.