KIRILAN YÜREĞİN MEKTUBU

Bir þarkýyla baþlar sabaha hicraným
Ýçimde yýkýlmýþ kýrýlmýþ sokaklarým
Esmer bir aydýnlýkta yitiyorum
Tükeniyorum kimsesizliðimde atýlan taþlarla
Yüzüm mü yaralý, ellerim mi acýyor
Acýtmýyor hiç biri; yüreðimde kýrýlan yerler kadar
Aðlasam da geçirmiyor
Beni taþtan taþa çalan sözler
Nasýl uzaklaþýyor benden dolu dizgin
Yasemin çiçeði umut neyleyim
Süt beyazmýþ dost elleri sanýyorken
Kara bir çalý, bir dikendi battý içime

Uzak o kumsalda uyur þimdi hayallerim
Çizdiðim pembe- mor evler
Aðustos sýcaklýðý ateþler yüzümde
Gecemdi, gündüzümdü, havamdý
Dost diye sandýðým o evdekiler
Meðer cadý kazanlarý kaynatýlan
Acý çakýr dikenleri doluymuþ

Sabahýn aydýnlýðý deðil
Akþamýn siyahý deðil
Ýçimdeki, kanlý ellerin týrnak izleri
Esmer bir aydýnlýkta bitiyorum
Elveda demeli miyim yaþayamadýðým günler
Neden ayrýldýk bilmem
Sen olsaydýn yanýmda
Bilsen
Çekip alamazdý yüreðimi
Kanatamazdý o
Onlar...akrep yuvasýndaki zehirler

Sana yazýyorum
Kýrýlan yüreðimin mektubunu
Kýrýlmýþ gönlümü, saracak ellerin
Gelirsen
Gel artýk, gel !!!

Günay Koçak

30. 07. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: