Kerpiç duvarlarýn toprak kokan yüzüydü zaman Sevinci sabah telaþýna uyanan Heyecaný dýþarýda ip atlayan zamanlardý
Hele ki seslerin sayýsý çoðalýnca Yere, göðe þenlikti aðzý kulaklarýna deðen an Yalýn ayaktý toprak, çýplaktý güneþ Özgürdü tüm meydanlar Salýna, salýna esen meltem nasýl da cömertti yüzündeki ifadeye
Bahardý, bahçeydi koþmalarýn dili Ceviz aðacý bonkördü gölgesinde Susayana su, acýkana aþtý her kapý tokmaðý Öyle tatlýydý acý denilen düþmelerin sesi Gül’de kahkaha açtýran toza, topraða karýþan mutluluktu zaman...
Ya þimdi...
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.