Kiracının ahvali

Ev sahibi kiramý, gelirimle denk tutar
Aç býrakýr ruhunu, ay baþý beni yutar
Eþi çiftetelli de, ellerinde sarhoþ tar
Ayaklarý altýnda, benim ati’mi ezer

Bir çadýrlýk yerim yok, þu koskoca dünyada
Gidecek bir yerim yok, vatanýmdan maada
Beni de yaratmýþtýr, seni yaratan hüda
Onurumun damýnda telvis ayakla gezer

Tam pazar daðýlýnca, pazara iner eþim
Kasa artýðý verir, bir tablacý kardaþim
Tekrar tekrar ölürüm, nefes alsa da leþim
Benim boþ mutfaðýmý, çürük meyveler bezer

Otururken sofraya, böklöm böklömdür belim
Bedenimde bir sýtma, kaþýk tutamaz elim
Kurduðum her hayalde, ölü doðar emelim
Tokum, diye yiyemem, yine de eþim sezer

Emekli olduysamda, sanma ki acým dindi
Köpekleþti hayatým, öðünün bir’e indi
Kahrýmý bilediler, acý’m kanýma sindi
Biri, birinden zalim, sanma ki biri çözer











Sosyal Medyada Paylaşın: