Sen sormadýn ama ben sýr vermeyecek kadarýný anlatayým. Ýlktin ve sen çýkmasaydýn hiç ilkim de olmayacaktý. Son’dun çünkü senden sonrasý da asla olmayacak. Nedeni yine bende kalsýn, Zor durumda kaldýðým zaman anlatacaktým, fýrsatým olmadý.
Þimdi üzerinden yýllarca zaman geçti. Fakat dokunduðun yerlerde buruk izin kaldý. Söylediðin o sözler hançer gibi saplandý beynime. Vurdu, vurdu, vurdu kalbimin en derinliklerine.
Onlar rahatladý, sen rahatladýn. Ama ben kusamýyorum hiçbir yere. Acýyor her yerim. Susuyor ama konuþamýyorum.
Sýzlýyor yüreðim. Kýzýyorum da kendime. Herkes konuþuyor. Benim aðzýmda dilim yokmuþ gibi, Dinliyorum sadece.
Bazen kaçarak bazen susarak; Anlattýðýmý sanýyorum. Belki de anlayacaðýnýzý düþünerek dinleniyorum. Yok yok hayýr... kabullenmek zorunda olduðumun farkýndayým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Okan Akıllı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.