Gülce (Ömer lütfü mete anısına)

Artýk vakit geç
Zaman durgun
Yol bitti, mesafeler tükendi
Aynam kýrýk
Komiklerim iþgal altýnda

Ahh gençlik
Gençliðim bir misket
Çocukluðumun avucunda

Her aný bir gong, saatimin sargacýnda
Kalan omutlarýmýn,
Bir, bir, burçlarýný yýkar
Ve her saniye
Ýçimde bir ölü çýkar

Kalakaldým rýhtýmda
Etrafýmda uçuþurken
Balýķçýllar, kuþlar, martýlar
Sanki, sahilde cenazemin merasimi var.

Gözlerim cam’a kesmiþ
Dör yaným uçurum.
O da uçurumun kenarýndaydý
Ve sesleniyordu gülce ye
Davudi bir sesle
Uçurumun kenarýndayým hýzýr
Topuklarým boþluðun avucunda
Güzelliðin zulme çaldýðý sýnýr
Baþým döner, beynim bulanýr
Kaldým, parmaklarýmýn ucunda

Kalmadý hýzýr, düþtü
Ömer lütfü de düþtü
Bir ben kaldým
Kaçýnýlmaz belaya nazýr
Gülceden kurtuluþ yok
Gülce aþk, gülce sevda, gülce nur
Gülce her kalpte ilahi huzur
Sosyal Medyada Paylaşın: