BİR GÜN ANSIZIN GELİRİM!

Þehrin adliye dinlenme parkýna uðradým
Oturdum çýnar altýna hayalinle muhabbet edeyim
Sade bir Türk kahvesi ýsmarladým kendime
Derken gökyüzüne bakarken dalmýþým uzaklara
Bir tarafta kuþ cývýltýlarý dinlendirirken
Diðer tarafta düþler yumaðý sarmalýnda kaldým
Güneþin ýþýltýsý gözleri kamaþtýrsa da
Güneþin kavurucu yakýcýlýðýna inat
Çýnarýn gölgesinde serinliðin düþtü koynuma
Bir de; o ela gözlerinden düþen anýlar çiçek açtý...

Hayli oldu seni görmeyeli, muhabbetinde yaþamayalý
Nereden çýktý þu yok olasý ayrýlýklar
Hangi kem gözlerde tarumar edildik biz
Gülüþlerinden öptüðüm saklý bahçe daha dün gibi
Sormuþtun ya gülümseyen endamýnla
’’Beni mi daha çok, yoksa mavi gülü mü seversin?’’
Derinden süzerken hayat dolu bakýþlarýný
’’Her ikinizde ömrümün solmayan varlýðýsýnýz’’ demiþtim
Avuçlarýmý dudaklarýna götürüp öpmüþtün...

Sade kahvemi yudumlarken sen kokuyordun
Düþler ve düþünceler kurduðum adliye parkýnda
Bazý gereksiz saplantýlarýný anýmsadým
O tren gideli yýllar oldu, dönmeyecek bilesin
Ýstiklal caddesindeki ayak izleri silinip tarih oldu
Mor menekþeler soldu, sardunyalar kurudu
Mevsimlerden çýkardým çölleþen baharlarý
Gönlümde yatan bir tek sensin hayat baðým
Vesveseleri býrak, dönüþ yollarýndakÝ mayýnlarý topla
’’Bir gün ansýzýn gelirim’’ þarkýsý ile çýnlýyor kulaklarým!!!

Zafer Direniþ
...




Sosyal Medyada Paylaşın: