SEN VARKEN DE HASRETİN VARDI

Sen varken de hasretin vardý…
Bende kalan,
Elemin ve hüznün…
Eksilmeyen…
Kendin yoksun hasretin var…
Sen varken de hasretin vardý…

Gönülde gam, ruhta buhran…
Dýþarýda koca bir cihan, sen yürekte nihan…
Sen varken de hasretin vardý.

Kim demiþ, hava sakin, su durgun…
Ýçerde vurgun…
Ýçerde alev, içerde ateþ, içerde yangýn…
Ve yokluðun…
Sen varken de hasretin vardý…

Yokluðunda yok olmadý her þey,
Yokluðunda artmadý hasret…
Yokluðunda aranmadýn sadece…
Sen varken de hasretin vardý…

Kollarýnda takati azalýrken kürek mahkûmunun;
Yürek mahkûmunun hüznü artardý…
Nabzý artardý…
Yürekte yar… Menzilde aðyar…
Yar aðlar,
Ferhat’a karþý koyamaz daðlar…
Sen daðlarýn ardýnda, çöllerin sonunda, sen uzaklarda
Tuzaklar engel deðil kavuþmaya;
Daðlar buluþmaya…
Yanýmda olsan ne olur?
Sen varken de hasretin vardý…

Mevsim hazan, tükendi yazým
Sazým sustu…
Çöle dönmüþ yüreði geçmeye Mecnun lazým,
Aramak mý güzel, bulmak mý?
Hicran mý güzel, vuslat mý?
Yoksa yanýnda olmak mý?
Ne fark eder,
Sen varken de hasretin vardý…
Sen varken de hasretin vardý…

Sosyal Medyada Paylaşın: