Dedim ki Yazan benim Þiir benim Yürek benim Ne umut eker, Halim vardý Ne de anlamsýz Saçma bekleyiþlerim
Biliyorum ki Ýlahi olanýn Süretinden Ararým
Nasip ettiði her an O’nun bir damla Lütf ediþi O’na sýðýnýr, O’na sorarým Bir seher vakti Yankýlanýrým Þafakta çarparým
…
Sen izin, gölgen Kalmadý Bitti Tükenir geçer Bilmeyeceksin Hiç bilemeyecek
Gene belki Eskilerden bir hasýra Oturup bakacaksýn Bir hayalden Bile hür deðil Esir olacaksýn
Bir Sefer Tasý oldu Hayali sicim Artýk sadece Kendine okuduðun Mektuplarla susacak Dualarla dolacaksýn O topraktan sandýða
Seyri yolculuðunda Yanlýþ bir trene bindim Sanacaksýn belki Doðru bir durakta Ýndim sanacaksýn
Sonu olmayan Bir sahnede Avuçlarýný sýkacak Kapatacaksýn gözlerini …
Bir þafak vaktiydi gidiþin Ayrýlýk rüzgarý vuruyordu yüzüme Hasretine tutsaktým ben Ve her gidiþin benden de Bir þeyler götürüyordu Ümitler, hayaller tükeniyordu Saçýma bir ak daha düþürüyordu Ruhum bir yaþ daha yaþlanýyordu Sen giderken, gün aðarýyordu Kim bilir, kaç kez daha, gidecektin böyle Kaç kere daha, bakacaktým ardýndan Gözlerim dolacak, boðazým düðümlenecekti Keþke bilseydim Bilseydim de bir kere ölseydim Silebilseydim Her defasýnda beni burkan selamýný
2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.