Seni hep seveceğim!
Gülünce yüzün de güller açan, ey nazlý kýz!
Dünyalar güzeli kumral kýz!
Seni, ömrüm yettiði kadar...
Hayatýmýn sonuna...
Yani ölene kadar!
Hatta!
Belki, inanmayacaksýn!
Seni, öldükten sonra da seveceðim!
Yüzündeki güzelliði...
Gülerken, gonca gonca olan gamzelerini...
Gül gibi açan pembe yanaklarýný...
Yürürken o, endamýný...
Rüzgarlar da dalgalanan lüle saçlarýný...
Bütün Dünya insanlarýna anlatacaðým!
Güzelliðini geleceðin insanlarýna ezberleteceðim!
Evet, Aþkýn, sevginin olduðu yerde...
Ýhanette vardýr...
Ihanetle birlikte ölüm de vardýr!
Ben, ölüp, öbür Dünya ya gittiðim de...
Kalbimdeki sevgiyi...
Ýçimdeki aþkýmý götüreceðim!
Nasýl ki, bu karþýlýksýz aþkýn...
Beni ölüme götürdüyse..
Belki de, aþkýmý, aþýk olduðum kýzý ayaðýma yanýbaþýma...
Mezarýma getireceðim!
Yoksa, hakkýmý helal etmeyeceðim!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.