en yoksulundan satýn aldým nasihati
eteklerini fazla uzatarak ölümü önlüðüne döküverdi
kollarýmdan kin tuttum o an
kendini yücelten daðdan
üç sýðýnaðým bildim:
Ýhlâs
Felak
Nâs
üç kere öptüm alnýnýn terinden
mehirsiz gözlerimi
ne türâp avuttu ne nehirler, kuruttum
hepsi meþbu
derledik derdimizi
görelim
pahasý ne
ucuza gelmiyorsa fedâkârlýk bu devirde
yarýna inanmak isterim
düne reddiye
beni gözden geçirdim
kimi güldürdü ise takatsiz sözüm
yaralarýný ödünç aldýðým;
bir dað
bir maðara adým
özüne inmeye en yoksul