Sevgiyle ölmeli insan.
Nasýl ki sevgiyle doðar
Doðduðu gibi ölmeli
Annesinin kollarýna býrakýldýðý gibi düþmeli
Cocukluðunda elini sürmekten
Korkmadýðý topraða...
Çiðnenmemeli gururu pazar artýklarý gibi
Hayallerine kan bulaþmamalý
Anksiyete nöbetlerinden kalan o his
Ve elleri uyuþmamalý beyni uyuþduðunda
Kazaðýnýn kollarýný ellerine çekiþtirmemeli
Sanki bedenini ne kadar gizlerse
Dünyadan bir o kadar gizleneceði umuduyla
Çýktýðý yollarda arkamdan biri geliyormu diye bakmamalý
Sanki tüm korkularý, onu umutlarýndan koparacakmýsçasýna
Kalbi sevincten atmalý onu atacaklarý endiþesinden baðýmsýzca.
Üstüne þefkat örtülmeli dünyayý kaplayan zalimliklerden öte
Ýhtiyarlamadan ölmemeli cocuklar
Güzel denilen bütün güzellikleri heybesine doldurmadýkça.
En derin yaralarla büyürlerse benim gibi olurlar diye korkuyorum
Kendimi kendimden saklýyorum hatta koruyup kolluyorum
Düþmesinler diyorum hatta dizleri kanamasýn benim yüreðim gibi
Ýlk yardým bilmeyen cankurtaranlarýn elinde
Dünyalasýp boðuluyorum..
Sevgiyle ölmeli insan
Sevgiyle baþlamalý yeni gün
Nasýlsa gelecek gelmekte olan
Annemin dizinde uyurken daha dün
Ben degil miyim o dize hasret kalan...
.......
Sanki hüzünleri evlat edinmek gibi,
Mutluluklar yasakmýþ öz olan herþey de.
Baþý sonu kelime yýðýnlarý düzenli satýrlarý,
Neden görmez ki insan kucak açan mýsralarý.
Koparabilir misin anadan doðma,
Ben istemedikçe YAÞAM BAÐIMI
Erhan ÇUHADAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.