Gecenin karanlýðýna karýþtý gözlerim simsiyah sessizliðin mateminde sen görmesende uyuyor benliðin hiç görmez ki alaca karanlýðýn feryadýný. Ýþte bu diyebilir misin? beni benden beni sensiz býrakan beni sessizlikte yok eden yalnýzlýðýn mayhoþ sesi deðil midir ki kararan gözlerimin ýslanan kirpiklerimin uyku nedir bilmediði gibi beni uçuruma sürükleyen. Gözlerim karanlýða bakýyor yüreðimde yok olduðu gibi sende... Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.