Düşes Sessus
Kýt çaðýn hava öd kurtlarý,
Yavrular pazar yerinde yasa dýþý deler surlarý.
Donanma gurbette, talan eder her köþeyi,
Selam mendilini sallar zehebi kalbime.
Kil abdallarýn ayaðýnda toz duman.
Aptal heybesinde, kibrit çýtýrtýsýyla yanar bu kalebent.
Oysa çil kuþlarý uçuþur Nereus kýzýnýn üstünde.
Yama yama vedalarla örülü duvarlarý…
Kýrýk ezgilerde melodi, kilise çanlarýnda zarý döven acý,
Un’un ününe sarýlý, vav ile nun misali…
Yaban yollarda, mimli yüzlerde, altýn vuruþun ardýndan,
Esrar kokulu zülfikârla kesilir sessizliði…
Melametiyle dolu kabý taþar kalpten…
Dünyada bir yer bulduðumu hissetmiyorum.
O yüzden bana þair demelerinden korkuyorum.
Yok etmeye ihtiyaç duyan bir dürtünün insafýna kalmýþçasýna hislerim.
Korkuyorum!
Bir deðil, çoktur, sahte gülüþleriyle, altýn yuvalarýyla, yalan vaatleriyle bulursun onlarý.
Onlar gibi olmaktan ürküyorum.
Ben yaþayan ekmeðim, kendi kendine yeten bir ekmek.
Ben tohum ve filizim, ben baþak ve asmayým.
Ben ölümü getiren yaþam…!!!!
Özür dilerim! … Ýstemesem de ölümün teniyim.
Yüce olaným ve insanýn sadakatsiz rüzgârý, kanlý yüzümü dalgalar halinde kýrbaçladýðýný gördükçe utanýyorum ……...
Dünyada bir yerim olduðunu hissetmiyorum.
Bir gece sessizliðinde þu ürkütücü, eski kemaný dinleyin,
Yaþlý gövdesinde bir ruh aðlýyor demezsiniz,
Aþkýn soluk ve sevgisiz dudaklarýyla mýrmýrlanýrsýnýz….
Ne kadar yalan, ne kadar gerçeklerden uzak ruhlarsýnýz…
En ihtiþamlý þiirler hep kalbin üzerine deðil,
Biraz aþaðýsýna, karnýna ve hatta daha aþaðýsýna yazýlýr’’ýn þekle bürünmüþ halidir o eski keman
Ulu ressamýn tapýnaðýnda hayranlýkla izlerken,
Elden ele, kalpten kalbe sesi biçiminden öte geçmiþ,
Yerinden sökülen o eski keman…!
Dünyada bir yer bulduðumu hissetmiyorum.
Ormanda yol ikiye ayrýldý ve ben...
Ben daha az gidilmiþ olaný seçtim.
Deniz kenarýnda olgunlaþmýþ, çakýl taþlý sahipleneceðim bir an için….
Hem ’þimdi’ hem de baþka bir ’þimdi’ olan ama ’dün’ olmayan bir an için.
Bu yüzden bana þair demelerinden korkuyorum.
Yaratýlýþtaki tüm bebekleri doðurmayý isterken
Bütün ölümleri bana yaþatmalarýndan korkuyorum
Yanan dudaklarýmýn kenarýndan, yanýk kokulu damlayan gözyaþlarýmýn
Tohumlarý çürütmesinden ürküyorum….
Aptal heybesinde, kibrit çýtýrtýsýyla yanan kalebentim.
Ben, dünyada bir yeri olmayan Düþes Sessus’um…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şiir Taşı SahifM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.