Artık bir tövbekâr dı (2)
Hava karamýþtý da henüz vakit erkendi
Bilmediðim bir duygu içime çöreklendi
Biraz avunmak için bir bahane aradým
Boþ boþ bakan gözlerle sokaklarý taradým
Sokaklar beni bekler, ben ise karanlýðý
Kaldýrým taþlarýyla kurmuþum yâranlýðý
Gölgem kadar sakindim, yürüyordum sebepsiz
Karþýma çýkýverdi, tam sarhoþ bir edepsiz
Bir panik bir heyecan, dilin ibresi þaþtý
Sanki o içmiþti de, benim dilim ayaþtý
Edepsiz dedimya ben, çünkü öyle sanmýþtým
Önyargýlý davranýp, nefsime aldanmýþtým
Bu da benim gibidir, diye irkildim birden
Kim bilir neler saklý, dýþýndaki bu kirden
Içimin siyahýydý, aðzýmda çýkan buðu
Hiç özüne bakmadan, yorumladým kabuðu
Teselliye muhtaç sa, konuþup el vermeli
Þefkati kilim gibi, yüreðine sermeli
Biraz konuþmak için, ararken bir bahane
Önce ateþ istemek, bir fikir ki þahane.
Ateþin varmý diye, uzattým bir elimi
Sigaramýn ucuna baðladým emelimi
Bana döndü yüzünü, elinde koca býçak
Öyle bir hâldeydi ki, ha vurdu, ha vuracak
Býçaðý almak için, bulmuþtum bir yolunu
Sakin ol arkadaþým, derken tuttum kolunu
Biraz su dökmek için, yanýmda yanan köze
Nereden girmeliydim, can alýcý bir söze
Bir ömür yürüsen de varmazsýn hayaline
Geri dön arkadaþým evladý iyaline
Malý mülkü çokmuþ da, kendisi çok fukara
Hýzlý koþunca nefsi, tam toslamýþ duvara
Ceplerinde çekirdek, ve koynunda bir þiþe
Hâli ayan beyandý, iç dünyasý afiþe
Sonunu düþünmeden, fýtratýný kirletmiþ
Sarhoþ ayaþsýn diye, refikasý terk etmiþ
Herkes sýrtýný dönmüþ, kim varsa, eþi, dostu
Avunmak için içip, sokaða atmýþ postu.
Son bir gayret, bir dua, yeniden söze girdim
Bana duyan kuþkuyu, yüreðinde bitirdi
Sýraladým dilimde, basit birkaç kelamý
Kaza ve kader denen, mükafatmý bela’mý
Kulak hem sesi tanýr, hem de sesin rengini
Rüyada an asýr ken, hayal yutar engini
Þu mezar taþlarýnýn, güzeldi gözü kaþý
Þu yürüyen insanlar, herkes bir mezar taþý
Ýçkiye ve kumara, feda ettin yaþamý
Þu mezar fakirdi de, yanýndaki paþamý?
Gör ki hepsi yanyana, bütün mezarlar eþit
Evveli, ahiri yok, sanki yaþlarý reþit
Dinle kardeþim derken, hiddete geldi bir an
Benim vücudum enkaz, benim hayatým viran
Ben beni taþýmazken, taþýyamam bu yükü
Hayat aðacým soldu, artýk kuruyor kökü
Bana inananlara, sanki kocaman sýr’dým
Nice hayaller yýktým, nice umutlar kýrdým
Onurumu yatýrdým, çirkefin yataðýna
Içkinin ve kumarýn, saplandým bataðýna
Her aným bir günahtýr, her günüm bir cinayet
Kurtuluþum varmý ki, bir mizan varsa þayet
Eþim çok merhametli, hâlâ beni kolluyor
Ara ara peþime bir arkadaþ yolluyor
Layýký deðilmiþim, ben muhterem eþime
Eðer bu gün ölürsem, it de gelmez leþime
Ýnanma bitmiþliðin gösterdiði seraba
Bütün gücünü topla, hazýrlan inkilaba
Ýnkiliba kalkýþ ki, dillere destan olsun
Sana sýrtýný dönen, utancýnda boðulsun
Görmek istemezmisin böyle muhteþem günü
Görmek istemezmisin, eþinle bir düðünü
Benden ayrýldýðýnda, fecrisadýk’tan önce
Zaten ezan okundu tam köþeyi dönünce
Öyle bitkin gitti ki, kendi canýndan yitmiþ
Ben farklý düþünürken, meðer camiye gitmiþ
Samimi bir tövbenin, sýðýnmýþ limanýna
ALLAH hidayet eder, samimi piþmanýna
Üç ay sonra ayný yer, ayný bank’a oturdum.
Geçirdiðim ömrümün seyrine dalýp durdum
Bir selam parçaladý, hayaller kervanýmý
Omuzuma inen el, yok etti devranýmý
Tam karþýma dikildi izbandut gibi biri
Ne iþi olurdu ki, ne yapacak fakiri
Beni tanýmadýnmý? Ýyi bak arkadaþým
Ben sana býçak çeken o gece ki ayaþým
Baþýný dizlerime, koyup biraz aðladý
Sanki kýzgýn bir þiþ ti, yüreðimi daðladý
Ve sonra sað cebinden mushafýný çýkardý
Yönelmiþti rabbine, artýk bir tövbekar dý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.