GÜLÜMSEMEYİ BECEREMEDİM

Faylar geçti ömrümün baharýndan
Ýnzivaya çekildim gönül daðýnda
Lâl oldu dilim uzaklara varmadý sesim
Ýçime dert kondurdu kahrolasý zaman
Zifiri karanlýk hadi git uzak dur benliðimden...

Kýrýldýkça kýrýldým kimseye söyleyemedim
Olanlar oldu incindi tutunduðum her dal
Çaðladý durdu ruha batýk kelimeler
Ardý ardýna sýraya dizildi þiddetli bakýþlar
Kendimi bir türlü mutlu etmeyi bilemedim...

Binbir türlü duyguyla dolup taþarken hayat
En güzelini biriktirip insanlara serpiþtirip
Aðýrlýðýmca gücü rüzgardan alýp
Koþar adýmlarla güzele dair her þeyi tutkulu sevgiyi üstüme giydirmeyi bilemedim...

Ömrümü insanlara yardým etmek için adadým
Ayýþýðýnýn gizeminde mutluluða eriþmek için
Rakýmý büyük geçiþlere veda ettim
Sýrlý hayatýn içinden etkiyle tepkinin kitabýný yazdým
Realist düþüncelerin en güzel mevsiminde bile
Aðýr yükü üstümden atarak gülümsemeyi beceremedim...

Mehmet ÖKSÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: