UMUT

TUTSAK UMUT
Gelecek biliyorum,
Güneþ gelecek, Güneþ doðacak.
Tutacaðým Güneþi, ýsýtacak içimi.
Gölgelerim olacak sabah, öðlen, akþam boy boy,
Rutubetli duvarlarý kurutacak dað yelleri.

Erkenden kararmayacak.
Sabahlamayacak gecelerim,
Umutsuz günüm baþlamayacak.
Sabahýn alaca karanlýðýnda,

Çamuru çiðnemek yasak olmayacak.
Kartopu oynayacaðým istediðim yerde.
Mevsimleri mevsim þeridinde görmeyeceðim.
Kumsalda yanacak ayaklarým.
Ekmek býrakacaðým karýnca yuvalarýna yine...

Taksiciye çek diyeceðim,
Bilmediðim yerlere,
Deðiþik yerler görecek gözlerim.
Hep ayný yere, ayný þeylere bakmayacaðým artýk.
Takvim yapraklarýný saymayacaðým, tek tek.
Hayallerim, hayallerime koþacaðým.
Hayallerimi yaþayacaðým...

Küsmeyeceðim bulutlara,
Görünmüyorlar diye,
Islanmak için yaðmurlara koþacaðým,
Uzun atacaðým adýmlarýmý,
Bitmesin diye korkmayacaðým,
Yürüyeceðim sýnýrsýz,
Kalýn duvarlar engel olmayacak,
Dur demeyecek kimse bana.

Dokunacaðým, daða, taþa, çalýya, çayýra,
Kuþlarý göreceðim, daðlarda dallarda.
Kanat çýrpan serçeyi, kýrlangýcý, güvercini...

Sonra, ver elini koca þehir Ýstanbul,
Boðazda bir vapur gezisi,
Masmavi Köpüklü sular,
Martýlarla paylaþýyorum simitimi,
Baksana þu manzaraya,
Aþýk olmamak mümkün mü?

Ünal GÜNEÞDOÐDU
Sosyal Medyada Paylaşın: