sessizlik yýrtýldý.
artýk alemin kaderi deðiþecekti
eskisi gibi olmayacaktý hiçbir þey
her þey baþka, bambaþka olmaya doðru yoðruldu
sustular
itirazlar yükseldi
omzundaki yükün azýný aktardý insanlýða
insanlar þahitliðe çaðrýldý
þahitlik ki insanýn en büyük nasibi
insanýn biricik þerefi…
sahiplenme koþusunda,
kaybetme korkusuyla yanýp kavrulan insaný
þahitliðin tatlý huzuruna çekmek istedi
yangýndan serinliðe
kirli karanlýklardan söz aydýnlýðýna
insan dudaðýný en güzel sesin dokunuþuna çaðýrdý
eþhedu …
insan sesi bundan böyle sýcacýk yuvasýna taþýnacak
insanýn nefesi böylece incileþecek, mercan rengine bürünecek
sonsuzluða aday olan hiç bu fenada býrakýlýr mý
bütün zamanlarýn en ince gerçeðine dil edilmiþse insan
o dil hiç toprakta unutulur mu
varoluþun en nadide sýrrýna sýrdaþ edilir de insan
sýrlarýyla gömülür mü hiç
kalbinde sonsuz sevdalarýn tohumlarýyla uyanan insan
hiç ebedi uykuya yatýrýlýr mý
ebedi gerçeðin þahidi seçiliyor insan
sonsuzluðun tanýklýðýna layýk görülüyor
gözleri hiç bitmeyen ýþýðýn sevdalýsý olmak üzere mühürleniyor.
nefesleri hiç kesilmeyen huzurun ipine diziliyor
sesi, billur pýnarlarýn akýþýna katýlýyor
ayaklarý zümrüt renkli nehirlerin kýyýsýnda aðýrlanýyor
bakýþýna eþsiz güzelliðin ahengi yakýþtýrýlýyor
artýk avuçlarý cennet saðanaklarýnda ýslanacak
kalbine sonsuz vuslatýn sevinçleri dokunacak
yanaðýna ebedi baharýn gölgeleri vuracak
baþý üstüne sönmeyen yýldýzlardan bir gökyüzü kurulacak
ruhu hiç gitmeyen sevgililerin yüzünde teselli bulacak
hüzünsüz dünlerin hatýrasýyla sevinecek kalbi
korkusuz yarýnlarýn eþiðine koyacak baþýný
sonsuzluða aday olan hiç bu fenada býrakýlýr mý
bütün zamanlarýn en ince gerçeðine dil edilmiþse insan
o dil hiç dünyada unutulur mu
varoluþun en nadide sýrrýna sýrdaþ edilir de insan
sýrlarýyla gömülür mü hiç
kalbinde sonsuz sevdalarýn tohumlarýyla uyanan insan
hiç ebedi uykuya yatýrýlýr mý
dünya kýþýnda kardelen hülyalar gören insan
ahiret baharýndan nasipsiz kalýr mý
sonsuz gündemi insanýn gönlüne emanet eden
belli ki sonunu sonsuzluk diye yazýyor insanlýðýn
þahit oldukça, daha çok oluyor insan
ebedi gülün yanaðýna tutunuyor
diken bile olsa, el üstünde tutuluyor
sonsuzca.
miraçtan dönüþü iþaretliyor takvim
zamanlar üstü halden
zamanýn içinde bir noktaya iniyor
dünya hallerinin oyun ve oyuncak gibi göründüðü bakýþtan
dünyanýn tozuna yeniden bulanma vakti
göðsünde büyüttüðü merhamet çýnarýnýn tomurcuklarý
yeryüzüne tebessüm ediyor
miracýn cevherini yeryüzünün omuzlarýna koymak üzere.
ümitleri tükenmiþ insanlýðýn avuçlarýna
yaðmur yüzlü çiçekler inecek
bu eþsiz nimetin sýnamasý düþüyor
nimetin eþsizliði kadar emsalsiz bu sýnama
dostun sýnamasý
dostun denenmesi þimdi
olmazlarý olduran adýna yoldaþlýk ettiðine
güven sýnavý verecek
sonsuzluðun nefhasýný taþýyana sadakati tartýlacak
sabahleyin alacaðý yol, miraç yolundan az deðil
mesafelerin en aþýlmazý iki insan arasýna kuruludur çünkü
yakýnsa iki insan ruhu
araya daðlar da girse, sarmaþýktýrlar
ölüm bile ayýramaz ruh yakýnlýðýný
uzaksa ruhlar, yan yana da dursa gövdeler
hiçbir þey o uzaklýðý kapatamaz
dünya dolusu servet de olsa
iki kalbi birbirine ýsýndýramaz
dünya kadar eþyayý yutar da
kapanmaz yine iki kalbin arasýndaki uçurum
dost sýnanýyor þimdi
ve eþhedü…
redfer