Mavi kül...

sýrlý bir aynada bakýþlarým
telaþýma çekilmiþ bir çýplaklýk
üþüyor kursaðýmda dolaþan harfler, üþüyor
saðýr bir kuyunun zindan muharebesinde kalbim


Ýþte o an cancaðýzým tam da o an,


asýlý gecenin kül mavisine sarýlýyor gözlerim
Ýmlasý bozuk cümlelerin sirayet ettiði
düþ bozumu ellerim, düþüyor hecelerimden
düþüyor bir ay’ýn gecesinden, güncesinden



sayamadýðým, sayýkladýðým bir sýzý
oturuyor gün görmemiþ perdelerin yüzüne
tanesine kum olabiliyorsa kumsal
uzanýr, uzanýr elbet boylu boyunca bir rýhtýma
ve öylece boþaltýr yükünü denizlerimin kamburuna




say ki,

göðüne ecelim

say ki,

dilsiz bir ormaným

say ki,

külden mavi denizim

yine de duramaz mýsýn

bir nefeslik içimde (h)içim..



ahh yanmýþlýðým
parmak uçlarýma gri izler taþýyor
yolumda çapraz tetikler
ateþ ki pusuda
ha yaðdý, ha yaðacak yaðmur kuþlarý



dur,diyorum dur..
zamana bilenmiþ kadavra dur
ehlini kaybetmiþ dengim, rengim
dur surlarýnda yitirme aklýmýn heyezanlarýný
varlýk ateþinde söndürme,
öldürme közümde ki mavi kül’ü
öldümm dur...

~°~
~°~
~°~










Sosyal Medyada Paylaşın: