Son konuşma, son veda

O, son konuþmanýn bir veda olduðunu bilemedim!
Ayrýlýk rüzgarlarýn ettiðini bilemedim!
Sevgi kaybolmuþ, nefret ve öfke sarmýþtý etrafýmýzý
Anlýyamadým! Meðer ne kadar çok çekemiyemiz varmýþ yine anlamayacaðým.
Evet, bura da hata benim!
Suç benim!
Çünkü ben anlayamadým, insanlarýn niyetini...
Kabahat benim payýma düþen!
Sana ise aþkýn
Inceldigi, zerafetidir...
Umarsizca bütün iyi dileklerimi paketleyip yolladým!
AH sevdiðim, adresin deðiþmemiþse eðer...
Bir zarfla mektup gelecek, onca zamanýn ardýndan!
Içinde anlamlý þiirler beklersen...
Hüsrana uðrarsýn!
Fallardan artakalan güzellikler...
Papatyalar, sümbüller saklýdýr içinde...
Önemli olan...
Meseleleri zarfýn kenarýna iliþtirdim!
Koklarken beni duy diye...
Sarýldigim sevda çiçekleri...
Böylemi kokusu bilmem!
Mevsimler de bir tuhaflýk var...
Inanýr mýsýn?
Hiç bir aðustos sabahý bu kadar
üþümemiþtim!
Bahar bütün lütfü ile geçmiþken yanýmýzdan!
Ardýnda bu yaz yakýþmadý!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: