sabah radyosu omuzunda, kulaðý radyoya dayalý, hasan yürüyor
radyoda o türkü ,kimsenin anlam veremediði
yazýklar olsun, yazýklar olsun
kaderin böylesine, yazýklar olsun
büfenin önünde dikiliyor, cebini karýþtýrýp birkaç bozukluk çýkarýyor
gazetesini alýp uzaklaþýyor, uzaða, uzakta ki evine gidiyor
önüne alýyor orta sehpayý
gazetenin sayfalarýný bir bir çeviriyor
bir. iki. üç. dört. beþ... sürmanþet
göz gezdiriyor manþetlerde iþine yarayacak bir harf var mý diye
varsa , ilk sayfaya dönüyor
kesip alýyor iþine yarayacak harfleri makasla
tasnif ediyor ,sayfalarda aradýðý sayý varsa kesip alýyor onlarý da
gazete kenarda ,harfler ve sayýlar masada
açýyor televizyonu
ekranda gördüðü malum harf ve sayýlarý çekip alamayýþýna öfkeleniyor
ekrandaki harfleri, sayýlarý alamayacaðýmý sanki bilmiyorum diye
söylenip kapatýyor televizyonu
gazete ve afiþlerle yetinmesi gerektiðini düþünüyor
onlarla yetinmesi gerektiðini biliyor da
her þeye sebep olan o gün hatýrýna geliyor
sebep demek doðru mu, diye düþünüyor, düþünüyor…
kuþluk ertesi, evden çýkýyor cebindekileri yoklayýp
radyosu her zamanki gibi omzunda. o türkü çalýyor yine
batsýn bu dünya, bitsin bu rüya
aðlatýp da gülene, yazýklar olsun
kimsenin ne olduðunu bilmediði, iþitmediði o türkü
geçen zamaný bir elbise gibi giyen yolda ilerliyor
zamanýn üstüne bastýðýnýn farkýnda olmadan
reklam panolarýný hýzlýca geçiyor, gözlerini kaçýrýyor panolardan
diðer eli cebinde, cebindekilerin varlýðýyla huzur bulduðunu hissediyor
bastýðý yerler daha saðlam ,bir ecza deposunda son buluyor yolu
son tüketim tarihi geçmiþ ilaçlar için ayrýlan bölüme giriyor
her zamanki gibi. her zaman girdiði yerden
etrafý kolaçan edip ilaçlarý karýþtýrýyor, aradýðý ilaçlarý buluyor
sesler geliyor uzaktan ,aceleyle ceplerine dolduruveriyor ilaçlarý
annesi sesleniyor ona, sanki onun sesini duyuyor
utanmýyor musun oðlum…
yutkunuyor.
derin bir nefes çekip hýzlý hýzlý kafasýný saða sola sallýyor
duyuyor muyum bu sesi gerçekten, diye yokluyor kendini
tekrar yutkunuyor, emin deðil , ayrýlýyor depodan telaþla
geldiði gibi, acil çýkýþ kapýsýndan
radyoda çalan türkü ayný
ben ne yaptým, kader sana
mahkum etti, beni bana
tarih 12 eylül, yýllardan seksen ayýn son cumasý
kýrmýzý gelinliðiyle bir döþek odada güneþ gibi parlýyor
pencerenin önünde duran radyodan alçak ses yükseliyor
odanýn döþemelerine sýzýyor
arada cýzýrtý, hasaný kuru bir öksürük kaldýrýyor yerinden
bakýyor annesinin gözlerine ,okuyor gözlerini ,öksürüyor annesi
telaþ ,ilaç kutusunu yokluyor, öksürüyor annesi
elleri titriyor hasanýn, yok, öksürüyor annesi
yere düþürüyor kutuyu, alayým derken düþürüyor tekrar
daha kuru öksürüyor annesi
telaþla, alýp bakýyor, çöp olmuþlar ,öksürüyor annesi
tek tek yokluyor, tek bir hap bile kalmamýþ
telaþ ve yutkunma ,azalýyor öksürük
daha da azalýyor ,kalmýyor azalmaya yetecek nefes ,kesiliyor
türkü sürüyor radyoda, gece sokaklar sakin
þaþýran sen mi yoksa ben mi, anlayamadým
öyle bir dert verdin ki, kendime gelemedim
of...of...of...of...of...of..of..of.....
sabah bakmaya cesaret edemediði reklam panolarýna gidiyor
etrafý kolaçan ediyor, afiþlerin önünde duruyor, eli belinde
þöyle bir bakýyor panoyu boydan boya kaplayan afiþlere
göðsü sýkýþýyor, eli belinden göðsünün soluna gidiyor
omuzunu sývazlýyor, koluna iniyor…
bu harf ve sayýlarý halletmeliyim, düþüncesi
harekete geçiriyor onu
sol tarafýný görmezden geliyor, eve gidiyor
cebindeki ilaçlarý, onlar için ayýrdýðý kutuya koyuyor
portmantodan çakýyý alýp çýkýyor
radyosu omuzunda, reklam panolarýnýn yanýna dönüyor
içinde zayýflayan bir acý,
malum harfleri görmesiyle kendini hissettiriyor
hareketli bir þey gibi vücudunu kaplýyor
radyoyu kenara býrakýyor , uzaktan kulaðý onda
batsýn bu dünya, bitsin bu rüya
aþksýz geçen ömrüme, yazýklar olsun
nadiren geçen araçlar dýþýnda onu rahatsýz eden bir þey yok
ayaðýný panonun kenarýndaki çýkýntýya yerleþtirip
malum harfleri afiþlerden kazýyor birer birer
yoruldukça duruyor ,radyosunu omuzuna alýyor
dinlenince geri býrakýyor, kazýmaya devam ediyor
türkü çalýyor
ben ne yaptým, kader sana
mahkum etti, beni bana
kazýdýðý harfleri alýp eve dönüyor hasan omuzunda radyosu
afiþlerden kazýdýðý parçalarý sehpaya býrakýp uyumaya çalýþýyor
o ses uyutmuyor onu ,tükenmek bilmiyor sözler
birbirine çengellenip zincir oluþturmuþlar
ucu da geceye düðümlenmiþ
depoda yankýlanan ses, uyumadan kabus yaþatýyor hasana
bir saða dönüyor bir sola, hasan baþ edemeyeceðini anlýyor
bu sesten nasýl kurtulabilirim diyor
bir yandan da sesin sahibi onu iþitir mi diye
korkarak sesiz söylüyor bunlarý, içinden
karanlýkta gözleri bir yere kitleniyor
o ses kanlý canlý bir kýlýða girip dikiliyor karþýsýna
öyle sanýyor, yahut gerçekten görüyor annesini
görüyor muyum yoksa bunlarýn tümü hayal mi, diyor kýsýk sesiyle
yutkunuyor ki yutkunmasý yankýlanýyor karanlýkta
o sesi tekrar iþitiyor
yankýlanýyor, yankýlanýyor, yankýlanýyor, yankýlanýyor… tekrar
nasýl kurtulurum bu sesten, diyor hasan
tekrar tekrar tekrar o sesi söyleyeni odada görüyor
utanmýyorum anne, utanmýyorum anne…haykýrýyor avazý çýktýðý kadar
görüntü bulanýklaþýyor ve hemen kayboluyor
tüm bunlar oluyor muydu þu an, diye düþünüyor
ve içi biraz olsun rahatlýyor ,saðýnda karar kýlýp uykuya dalýyor
cumartesi haplarý ceplerine dolduruyor, radyosu omuzunda
radyoda yine ayný þarký
öyle bir dert verdin ki, kendime gelemedim
çýkmaz bir sokaktayým, yolumu bulamadým
of...of...of...of...of...of..of..of.....
evden çýkýyor, büfeye uðrayýp gazete alýyor
beline yerleþtirip yola devam ediyor
yolu annesine çýkýyor, radyoyu kapatýyor
getirdim anne, diyor, çömeliyor toprak yükseltisinin yanýna
radyoyu yanýna koyuyor
baþlýyor eþelemeye ,biraz daha, çok az daha
hah, oldu, diye mýrýldanýyor
ilaçlarý bir bir çýkarýp mezara gömüyor ,ceplerini yokluyor
tek hap kalmadýðýna emin olunca çukuru kapatýyor
iyice kapattýðýna emin olunca ayaklanýyor
soðuk beyaz mermeri okþarken ellerine þöyle bir bakýyor
çekiyor kendini, elini sýký bir yumruk yapýyor
diðer eliyle beyaz mermerdeki topraðý siliyor
toprak üzerinde yeþeren ot gibi bir piþmanlýk peyda oluyor hasanda
radyosunu alýp uzaklaþýyor hemen
beyaz mermerin üzerindeki toprak lekesini unutmaya çalýþarak gidiyor yolu
evde tükeniyor yol, ellerini ne kadar yýkasa da
týrnaklarýnýn arasýna giren topraklarý bir türlü çýkaramýyor
sehpasýnýn baþýna geçiyor, gazetesini belinden çýkarýyor
baþlýyor sayfalarýný çevirmeye.
dünden kalan harflerle bugünkü harfleri birleþtiriyor
sayýlarý da ayný þekilde
þöyle bir göz gezdiriyor sehpanýn üzerindekilere
bu harflerin her defasýnda ona fýsýldadýðý eylemi yapýyor. yutkunuyor
sekiz ve sýfýr rakamlarýnýn yazýlý olduðu kaðýtlarý lavaboda yakýyor
sehpanýn baþýna geçip A, N,N E harflerine bir kez daha bakýp N leri ayýrýyor
ayýrýrken, o taþa her dokunuþunda
katman katman artan soðukluðu parmak uçlarýnda hissediyor
yüreði buz kesiliyor. harfleri bazasýnýn altýna koyuyor, diðerlerinin yanýna
öteki harfleri lavaboda yakýyor
dün bu iþleri aksattýðý için kendisine olan kýzgýnlýðý biraz hafifliyor
açýyor radyoyu, koyuyor komodinin üzerine
günde hasanýn alýþýlagelmiþ þarkýsý
yazýklar olsun, yazýklar olsun
kaderin böylesine, yazýklar olsun
büfeye para býrakmasýyla sekteye uðruyor
satýcý, deðil hasanýn býraktýðý parayý almayý, ona bakmýyor bile
hasan, duruma anlam yükleme gereði duymadan
gazetesini alýp geçiyor eve
sehpasýnýn baþýnda sayfalarý çeviriyor
üçüncü sayfa bir müddet açýk kalýyor
buna, aþina olduðu bir kare sebep oluyor
duvarlar, çekyat, perde çok tanýdýk, diyor içinden
diðer karedeyse her sabah konuþtuðu fotoðraf var paslanmýþ çerçevesiyle
çerçevenin olduðu duvar, çok tanýdýk
sayfanýn baþýna yöneliyor bakýþlarý
manþet, alýþýlagelmiþ haberlerden birini
baþka türlüsü olmayan ölümün haberini içeriyor
ikinci kareye tekrar dönüyor, sonra karþýsýndaki duvara
çerçevesi paslanmýþ fotoðrafa
duvar, bildiðinden baþka, bir þeyler karalanmýþ
okuyamýyor, duvara bakýyor, okumak için ayaklanýyor
derinlerden o türkünün sesini iþitiyor ama sözlerini seçemiyor
batsýn bu dünya, bitsin bu rüya
aðlatýp da gülene, yazýklar olsun
duvara biraz daha yaklaþýyor, okuyor,
yazýlanlarý silmek istiyor
elleri karalanýyor, yazý istifini bozmadan öylece duruyor
aylardan eylül gün cuma
karþýsýnda annesinin hayali , öksürüyor
harflerin her defasýnda ona fýsýldadýðý eylemi yapýyor ,yutkunuyor
sehpanýn baþýna geçip A, N,N E harflerini bir kez daha diziyor
geri dönüyor çocukluðuna…
hasan annesinin yanýnda
radyo yok
þarký çalmýyor
gazete manþetleri habersiz
redfer