BABAM

Babam; göz yaṣým

Zincire vursam durmuyor yerinde
Ah çektikçe yürek, bir yara derinde
Ayrýlýk hasretin azdýkca azdý serimde
Özledim Babam göz bebeðini.

Kokun küpler doldurur dimaðýmda
Koca bir eksik, sýzýn her yanýmda
Fatiha’lar ihlas’lar her an dua’mda
Özledim Babam sýcak tenini.

Ayak yetmiyor el uzanmýyor postana
Senidemi sardý kara toprak baðrýna
Cennetten uyan mahṣerin sabahýna
Özledim Babam doyamadýðým elini.

Abdili’n vuslat dedi aðýdýnýn ardýna
Kýsaymýṣ ömür varamadýkki farkýna
Helâl et hakkýn Yüce Mevla aṣkýna
Özledim Babam göz bebeðini.
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
Ṣimdilik elveda BABA

Sensiz düðmelere basamýyom
Hayalin karṣýmda yatamýyom
Almümleri açýpda bakamýyom
Hanende ýþýðýn söndü Babam.

Ecel ṣerbetin gusul abdestli içtin
Eda edip yatsý’ný ebediyete göçtün
Vedalaṣýp anamla ne de hoṣ uçtun
Ýyi amallerin yoldaṣýn olsun Babam.

Her damla göz yaṣým hasret akar
Sönmez ayrýlýk ateṣin yüreðimi yakar
Silemem telefonun zihnimde yazar
Hatýralarýna kurban olam Babam.

Akýp zaman, uzadýkca uzuyor aralar
Kartmak baðlasada içe kanar yaralar
Ellerim semada Senin için dua’lar
Ahiret yurdun cennet olsun Babam.

Oturdum ayak ucuna oldumu haberin
Dönülmez bu yol er geç bende gelirim
Abdil’im Yaratandan rahmet dilenirim
Huzurda diriliṣinde hoþ olsun Babam.

Ṣiirlerin tarihi 20 Ocak 2024 Saat 01 ; 20 Gönül deryamdan dökülen muhabbet yüklü yazým ise 23 Temmuz 2024 saat 01 20
Abdil Göktekin
Takvim 28 Aralýk 2024 cuma gecesi, 8 ay gibi bir zaman oldu aramýzdan ayrýlýp ahiret yurduna göçeli. Ṣiirler yazdým lakin bu zamana kadar paylaṣmaya gönlüm razý gelip parmaklarým varmadý klavyeye.
Zaman hýzla aksada ahirete yolcu ettiklerimiz ile her geçen gün güneṣ saatinde mesafeler uzadýkca unutmak deðilde kaybettiklerimizin acýlarýna "alýṣmak" adýný veriyoruz. Son sarýlýṣýmýzdaki dimaðýmýzda saklanan kokusu her an taze Babamýzýn.
Hayatta olanlarýmýzýn ecel saatleri her saniye bizi yolcu ettiklerimize biraz daha yakýnlaṣtýrýyor.

Kiṣi en sevdiðini yollayýnca ahiret yurduna vuslatý bekliyor her an. Ölüm atýna binmek hiçte ürkütmüyor insaný.

Zaman zaman çevremizde cenazeler oluyor baṣ saðlýðý dileyip geçiyoruz, hatta bazende empati kurmaktan bahsediyor bir dostun acýsýný paylaṣtýmýzý ifade ediyoruz, varolsun dostluklar lakin Empati’ mi ...? Derler ya yaṣanmadan bilinmez. Artýk empati sözcüðü hafif geliyor.
Babamý kaybetmeden önce kabirleri ziyaret edip fatiha lar ihlas lar okuyup mezarlýða varýncada ayrýlýrkende meftalarýmýza selam verip ayrýlýrdým kabristandan .
BABAMI binlerce yýllýk ahiret yolcularýnýn arasýna Yaratan’ýn emri ile topraðýn karabaðrýna teslim ettikten sonra ise kabristana vardýmmý hiç yanýndan çýkýp gidesim gelmiyor. Meðer bunun empatisinin olmadýðýný insan yaṣamadan bilemiyormuṣ vesselam.
Kalemim durmadý gönül hasretinle dolup taṣýyor, BABA SENÝN icin yazdým bu defa dörtlükleri. Niyazýmdasýn her an Yasin Fatiha Ýhlas yolluyorum Ruhun ṣâd makamýn Adýn gibi "Âli" olsun.
Müslüman olan ahirete irtihal etmiṣ bütün Babalara rahmet ola.
Abdil Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın: