UYANDIRMA SESSİZ ÇIĞLIKLARINI MAZİMİN

Bu akþam bir baþka düþ’e yolculuk etsem diye
Açtým albümleri maziyi þiir yaptým yine
Bir þarký eþliðinde beni avutmak için
Daldým resimler içindeki anýlara þöyle bir
Þarkýlar dokunur oldu sancýlý yüreðime
Samyeli esiyordu, sonbahar gelmeden pencerede

Ne olur
Dedim, þuramda uyuyan gözlerine
N’OLUR
Býrak herþey yerli yerinde kalsýn
Uyandýrmayalým sessiz çýðlýklarýný mazinin
Þarkýlar hep böyle
En içli yerinde uzasýn uzasýn
Silinsin hüzünler akþamlarýmýzdan
Desemde
Ellerim resmine sarýlmýþ bulutlar indi gözlerime
Yaþamak yorgun bir gece gibi sýrýtýr karþýmda
Bu gece düþlerime beden acýlarým sarýldý
Karanlýðýn içinde boðuþuyorum üzerime gelen
Korkulu kabuslarla
Ve uzun bir gece yine, dinmeyen yalnýzlýðýmla

Yorgun gecelerde sarýlýrken umutlara
Çocuklar görüyorum çamurlar içinde
Gözlerimden ýslak bulutlar dökülüyor
Sancýlar yýkanýyor içimde
Ellerim þiirlere gidiyor

Þimdi karanlýk bir gece baðýrýyor yalnýzlýðýmý
Sellerce büyüyor yaðmurlarým
Ayrýlýk yükü plaklar dönüyor yürek odalarýmda
Karanlýðýn damarlarýndan akarken sancýlarým
Gidiþinin resimlerini çiziyor gözlerim ufuklara
Hangi pencereden baksam gözlerin
Hangi duvarlara dayansam yýkýlýyor
Gökyüzüne dalýyorken gözlerim
Þafaklara koþarken umutlarýmýn mavi atlarý
Ýçimde dinamitler patlýyor

Hiç bir dost eli sarmýyor yaramý
Üstelik bitiriyor gücümü haset bakýþlarý
Ben kendi yaramý çalýþýrken sarmaya
Vurdukça vuruyorum
Yalnýzlýðýmý gecenin kaldýrýmlarýna
Tüm þiirlerimi yokluðuna çýðlýklýyorum
Bir þarký sesleniyor uzaklardan
Acýlý biri sanýyorum... benim gibi sancýlý
Bir þarký ki tam gecenin orta yerinde
Umutlarýmý daðýtýyorum yýldýzlara

Ve, Fýrat’la Dicle arasý anýlar mezopotamya’sýnda
Durup durup topluyorum heybeme
Ellerimizdeki unutmadýðýmýz masalýmýzdaki mutluluklarý
Hep ayný þarkýyý mýrýldanýyor yaðmurlar
Bak ; bir gazel , bir aðýt gibi
Böyle yaþamak !
Nakaratlarýnda hep acýlar , acýlar
Bense senden uzak, sayarken mevsimleri
Bir baþýma kanýyorum
Gecelerin koynunda

Günay Koçak

22. 07. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: