Bir gün bir tohum düþtü dallardan Topraða karýþtý Yaðan yaðmur suladý topraðý Çatladý tohum minicik bir fidan oldu Baktý etrafýna ne çok aðaçlar vardý Aralarýnda o da büyüdü Yaðan yaðmur ve doðan güneþ ile Estikçe rüzgar salýndý nazlý Aylar yýllar geçti Genç fidan çok büyümüþtü Tazecik genç kýz gibiydi Büyük aðaçlarýn arasýnda Mutluydu mutlu büyüyordu Dallarýnda kuþlar cývýldaþýyor Rüzgar estikçe yapraklarý Þarkýlar söylüyordu Neþe doluydu günleri Ah az sürdü bu mutluluðu Bir gün hain bir el kýrýlasý bu eller Bir kibrit attý Yaktý aðaçlarý yaktý ormaný Kýzýldý ateþler göðe doðru yükseldi Yanýyordu aðaçlar çaresiz Ýçindeki canlýlar bir feyat bir figan Hepsi çaresiz hepsi umutsuz Küçük fidanda anlamadý ne olduðunu Yandý birden önce taze dallarý Þaþkýn acý ile inledi alevler sarý verdi birden genç bedenini Aðlamaya fýrsatý bile olmadý Dökemedi göz yaþlarýný Yandý yandý tüm orman Ne olur yakmayalým o güzelim ormanlarý Yakmayalým ne olur AYÞE KARAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYSE 09 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.