O bizim Canımız kanımız babamız'

Her çocuk için baba bir kahramandýr…
Zamanla çocuklar büyüdükçe, dünya küçülmeye...
Babalar da yaþlanmaya baþlar…
Her kahraman babanýn en azýndan, bir prens ve bir de prenses vardýr...
Yaþlandýkça huyu, suyu deðiþir....
Zamanla huysuzlaþýr...
Kýskançlýklarý artar...
Paylaþmayý pek sevmezler...
Aksi ve inatçý olmaya baþlarlar...
Ama onlara olan sevgimiz çocukluðumuzdaki hayranlýðýmýz, asla azalmaz!
Ayriyeten saygýmýz, her geçen gün biraz daha çoðalýr…
Onlarý kaybettiðimiz zaman, özlemimiz, her geçen gün daha da artar!
Bazen, içimizden, günümüzden dolayý...
Vakit ayýramadýgýmýzda...
Araya, bireylerin girmesi ve göremediðimiz...
Gözden ýrak olan, gönülden de uzak olur...
Zamanla ona karþý duygularýmýzýnda azaldýðýný hissettiðimiz de!
Ýhmal ettiðimizi anlarýz...
Ya da, kaybettiðimiz zaman!
Geçte olsa, deðerini anlarýz!
Ýþte o zaman iþ iþten geçmiþtir...
iþte, o zaman...
Belki de, elimize kalem ve kâðýt alýp...
Onun için!
Çocukluðumuzun kahramaný için bir þeyler yazmamýz gerekiyor...
Onun için, öyle süslü, püslü sözler edemezsekte...
Ellerimizi açýp ona, sýmsýký sarýlamasak da...
Gözlerinin içine bakýp ta onu sevdiðimizi söyleyemesek de,
O, bizim canýmýz!
Kanýmýz, Babamýz!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: