KARANLIK KÖŞELERDE TOZLU KİTAPLAR

Karanlýk köþelerde tozlu kitaplar,
Gözlerimdeki yaþlar, silinmez anýlar.
Her sayfada gizli, yýllarýn izleri,
Kayýp düþlerimde, özlemin bakýþlarý.

Sessizlik örtüsünde, derin hýçkýrýklar,
Kalbimdeki yaralar, kapanmaz sancýlar.
Yosun tutmuþ duvarlar, eski bir þarký,
Gecenin karasýnda, yalnýzlýðýn yankýsý.

Unutulmuþ sayfalarda, hüzünlü hikâyeler,
Bir zamanlar yaþanan, tüm güzel rüyalar.
Küflenmiþ hatýralar, yürekte yaralar,
Geçmiþin gölgesinde, umudu ararýz.

Her köþesi sessiz, bu soðuk odada,
Ruhum geziniyor, karanlýk koridorlarda.
Bir mum ýþýðýnda, eski günler yaþanýr,
Zamanýn ötesinde, kalbim sende çarpar.

Tozlu raflarda, unutulmuþ mektuplar,
Her biri birer sýr, gizli kalan duygular.
Gecenin karanlýðýnda, yýldýzlar parlar,
Seninle olan her an, kalbimde saklanýr.

Kapanmayan defterler, yarým kalan satýrlar,
Bir ömrün izleri, her birinde anýlar.
Karanlýk köþelerde, yalnýzlýk sarmalar,
Her gecenin sonunda, yine sen varsan yar.

*nejat-sevgi-hasret-umut*
Sosyal Medyada Paylaşın: