KARDELEN

Bu aralar kendimi kardelenler ülkesindeymiþim gibi hissediyorum:

Baharý unut, kýþ vurdu derken baðýmý,
Fýrtýnalar sarmýþken solumu, saðýmý,
Karlar kaplamýþken taþýmý, daðýmý;
Baharý müjdeliyor bak kardelen...

Oysa kýymeti yoktur kolay olanýn,
Üçüncü sayfalarda olay olanýn,
Birkaç dalkavukta alay olanýn;
Çanýna ot týkýyor bak kardelen...

Zemheriye düþmüþtü þu deli gönül,
Hayata küsmüþtü þu deli gönül,
Umudu kesmiþti þu deli gönül;
Umut daðýtýyor bak kardelen...

Vardýr her daðýn ayýsý, çakalý,
Kurnaz tilkisi, delikanlý aslaný,
Dað nerden tanýsýn küsen tavþaný;
Haberi olmaz diyor bak kardelen...

Neyse ki sönmemiþ içimde bu ateþ;
Korlarý kül sarmýþ, her yer keþmekeþ...

Musa olan bulurmuþ kendine bir Hýzýr,
Hýzýr’ý neylesin Musa’sýz Mýsýr?
Olmuþ da karlarýn altýna hasýr;
Topraðý tutuyor bak kardelen...

-Mustafa ÖzTürk #mstfztrk
Sosyal Medyada Paylaşın: