Durdum, öylece kaldým, yaðan yaðmurun sesiyle, aðlayan gözlerimi hissettim. Yalnýzdým, ona aðlardý gözlerim, kilometrelerce uzak olsada bana, ben yinede hükümlüyümdür sessizliðe...
Direndim, ayaklarým geri geri gitsede, nefes nefeseydi yüreðim, gece bekçisi oldu isyankar bakýþlarým. Yalnýzdým, kendimde deðildim, seni anýmsadým saatler boyu, iþte ben baðlýym sessizliðe..
10/08/2011 02:007çarþamba yazan: þaire þebnem örs
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.