TERCÜMAN-I AHVÂL

Önce güven terketti, ardýndan huzur kaçtý.
Bizi bizle baþbaþa, býrakýp yok oldular.
Ýkisinin gidiþi derin yaralar açtý.
Yerlerini doyumsuz, ihtiraslar aldýlar.

Ne dostluk arkadaþlýk, ne kan baðý önemli.
Paranýn ne kimliði ne membaðý önemli.
Varsa yoksa internet, veri aðý önemli.
Sosyal medya üstünden, ruhumuzu çaldýlar.

Egoizm tavan yaptý, ilah oldu bir nevi.
Unutturdular bize en birinci ödevi.
Çocuklar kreþlerde, yaþlýlar huzurevi.
Sokaklara baþýboþ, köpekleri saldýlar.

Eskiden iki göz ev, sülaleye yeterdi.
Baþtan koktu balýklar, ortalýðý batýrdý.
Milli ve dini hisler, anlamýný yitirdi.
Tarihten gelen izi, özümüzü sildiler.

Her haltý yiyen masum, günah keçisi gâvur.
Çarklar boþa dönüyor, sen durma hýzlý çevir.
Þeytana pabucunu ters giydirir bu devir.
Bunlar acaba bizi, enayi mi bildiler ?

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)







Sosyal Medyada Paylaşın: