þimdilerde için tam da içimden geçerken ruhumu talan etmekle meþgul zihnim yüzüme konan denizler göz kapaklarýmýn mahzeninde üç nokta sonrasýna boðuluyorken nefesim perdesiz hazanlar açýyor yüreðimde
ve sen evet sen, acýyan sýzým, yaz(ý)da ki zemherim
bedenimi soyutlayýp bir g/izin kabuðuna d/üþüyorum evet tam da burada sedirli bir aðacýn öksüren siluetine dallarýmý tutuþturup, en derine, özüne iniyorum Ýþte o vakit kýkýrdayan karýnca gölgesine güneþ doðuruyor kabuklarým
ve yaþam repliðinde boynuma çiçekler týrmanýyor topraðýný uyutup gövdesinde uyanýyorum ruhum kývrýmlarýnda ölümcül bir masal bu kandili sönmüþ gece ýsýrýðý gözlerim saklý sandýðýn eriyen diþlerinde sýrrýný tarayan zamana þaþkýným...
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.