VEHİM

Mýzrak gibi saplandý yine vehim çýkmazý
Çöktükçe ýssýz gece, azar nefs’in marazý.
Gemlenmez beygirdir o, hiç kalkmaz otaðýmdan,
Uykular zehir olur,kaldýrýr yataðýmdan.

Doru tay edasýyla asi baþ’a saklanýr,
Umarsýz saf aklýmý, kökünden esir alýr,
Bir tutsam edepsizin savrulan yelesinden,
Söküp atsam ruh’umun inleyen hanesinden.

Ýnsandýr dýr: Beþer þaþar, âlim olanda þaþar,
Bunca canlý ve cansýz, zâhirde YAR’e koþar.
Utan, ey! sefil soluk.,utan! hemde çok utan,
Utan ki, soludukça YÂRi edersin beyân.

Bin yüzlü yüzsüzlüðüm! düþ artýk sûretimden,
Ecel geldi gelecek, boþa yedin etimden.
Göz kýrpmalýk bir anda, ,çeker gider son nefes,
Azýðýný koydun mu? bomboþ kalmasýn kafes.

Fikir, izân, þiraze.sapýr sapýr dökülür,
Hesap hesap üstüne zerre zerre çekilir.
N’olur vehim içinde kalma iradem uyan ,
Asýr fetret asrýdýr , HAKK yolundan ayýran.

Bu asýr ki ,insaný insanlýktan çýkarýr,
Asýl azar bal kokar geriye kovan kalýr.
Boþ kovan bir pul etmez, kuru tahta nihayet,
Ýmandýr ruh’un balý, arý HAKK’ý iþaret.

Ara da aynaya bak! sima’da ,ne yazýlý
Düþün! çýplak alýnda neler neler çizili.
Perdeler çekilince , çarþaf çarþaf açýlýr,
Nefs’in azý diþleri ulu orta saçýlýr.

Çekme Yaa RABB! perdeyi henüz yarý ehilim,
Kandým beygir nefs’ime, ben:cühelâ câhilim.
Kabâhâtler tükürür yüzüme tokat tokat,
Cihan’a Sultan olsam ,aman verir mi, sýrat.

Nice keþke’yi ,aah ’ý...desteledim küfede,
Kader baþ,gözüstüne,yürüyorum
,ebed’e.
O küfe dökülünce kýyametim kopacak,
Býrak kýz’ý oðul’u, akibetim n’olacak.

Biliyorum,yolcuyum,! Yolllar günah bezeli,
Ne duru var,ne durak, bu gidiþler ezeli.
Beþikten mezara dek, yolculukmuþ asl olan,
RABB’im! Akýl, þuur ver, yok ki bu handa kalan.....














Sosyal Medyada Paylaşın: