Çare Sensin

Yýkýk duvarlarýn ardýnda sessiz bir çýðlýk,
Umutlarýn gömüldüðü bir karanlýk kuyu,
Gözlerinde kaybolmuþ ýþýðýn gölgesi,
Kalbine tünemiþ derin bir hüzün kafilesi;

Derman arar her nefeste her solukta,
Bulamaz çareyi bu gemide dalgalar arasýnda;
Yaradan’a döndürür yüzünü gözyaþlarýyla,
Ýçindeki fýrtýnayý dindirecek sükunet arar dað baþýnda;

"Yaradan’a!" seslenir neden bu kadar derin içimdeki acý?
Neden her adýmda bir engel her nefeste bir sancý?
Hangi günahýn bedeli bu çektiðim acýnýn bitmez diyeti?
Hangi yolun sonunda bulurum huzur ve sükuneti?

Çaresizlik içinde bu adam dualarýný göklere yapar
Her sözcükte bir yara her mýsrada bir sýzý göze çarpar,
Kalemi titrerken içindeki karanlýðý geceye döker,
Gözyaþlarýyla ýslanýr her kelime boðulur her satýr;

Sensiz geçen her an dipsiz karanlýk bir kuyu sanki,
Yokluðunda bu dünya sahipsiz acý veren mezar gibi,
Neden karanlýk bu yollar bu geceler gelmedi mi vakti?
Rahmet yaðmazsa üstümüze bu zulüm boðacak Vallahi!

Yaradan’a döndür yüzünü içtenlikle yalvar dök içini,
Rabbim, görüyorsun bu acýyý duyuyorsun sessiz çýðlýðý,
Bir umut ver bir ýþýk göster daðýt üstümüzdeki karanlýklarý,
Dinsin çimdeki bu yangýn tutuþtu yakýyor için için yüreðimi;

Erol Kekeç/19.07.2024/03.30/Sancaktepe/ÝST


Sosyal Medyada Paylaşın: