YALNIZLIĞIN RESMİ

Ay yorgunu bir gecenin mehtabýnda
Yetim düþmüþ saçlarýmý býraktým ellerinde
Bakýþýmda puslu bir güneþ demlenirdi oysa
Seni düþündüm daðlarda korkarken bir ceylan
Sesimde tuttum karanlýðýn çýðlýðýný
Ýlk defa gözlerinden bir deniz oldu yüzüm
Sararmýþ fotoðraflarda kaldý tebessüm
Yarýn deðil ben seni dünde sevdim

Gecikmiþ elvedalar baðrýmda hazan
Ve doðarken þafak kartalýn pençesinde
Unuttuðum en soylu öpücüktür özgürlük
Kehribar sarýsý perçemine konan
Bana topraðýndan bir yaprak çiçek ver
Uzayan bir beklemenin ödülü olsun
Eðer gideceksen gözyaþlarýma haberim olsun
Sana aðlayan halini göstermekten çekinir bu yürek
Ruhuma yokluðunun gölgesi düþtüðünden beri
Ben çarmýða gerdiðim umutlarý gömüyorum
Aðlamak nedir ki benim her þiirim iki kere aðlar
Sen duyamazsýn mýsralarda ölüm var
Gece ayazdýr gözlerim bakma üþürsün gülüm yar
Bu þehri anlatma kaldýrýmlarda,
Yaðmur yaðmadan satýlýrken
Boþ ver gitme bensiz þehirlere
Martýlar seni aldatmasýn

Kýrlangýçlar sabýrsýzdýr nereye konacaðýný bilemez
Sen ýrmaklardaki susuzluðu taþýrma giderken
Ben susarým konuþmam gereken yerde
Ýþte gül solar bakýþýmdaki çöl gecesinde
Þimdi konuþmak sýrasýdýr retinama düþerken sen
Güneþi sakla koynunda çünkü bu yalnýzlýðýn resmidir
Aþk dudaklarýndan geriye kalan bir þarkýnýn ismidir.

6 EKÝM 2008

Hüseyin Özbay

Sosyal Medyada Paylaşın: